Բավական է

Ասես «ջանիկ»`

Իրեն կզգա

Նա երջանիկ...

Վա՜յ քո խելքին,

Վա՜յ քո երգին,

Վանդակ ընկած

Դու դեղձանիկ...

Նա սուտ է փչում: Թե սուտը բռնես-

«Որսորդ եմ» կասի:

Անհամի մեկն է: Ասես` անհամ ես-

«Նոր սորտ եմ» կասի:

Մարդ է սպանել: Ու եթե բռնես

Հանցանքի տեղում`

Էլի՜ կգտնի արդարացումը.

«Հերսոտ եմ» կասի:

Հետըդ «ուռռա» բերեցիր

Եվ ի՜նչ - միայն «վայ» տարար,-

Ուռցըրածըդ` համարիչ,

Զուր ցրածըդ` հայտարար:

Ինքըդ հաշվիր, թվաբա՛ն,

Թե ի՛նչ մնաց քանորդում.

Մի մանրացո՜ղ կոտորակ...

Տե՜ղն է անբան շանորդուն:

Թե նա մի քիչ վատ է զգում`

Թեթևակի հիվանդանում,

Վայնասուն է գցում իսկույն,

Ո՜նց է սուգ ու շիվան դնում:

Իսկ դու - կեցցե՜ս. Հրո երկիր,

Թե Սառուցյալ օվկիան ընկիր`

Միևնույնն է, զգում ես քեզ

Բարեհուսո հրվանդանում:

Գրաբար բառ է. այդ ի՞նչ ասել է

         «Դաստիարակել»,-

Եվ հասկանում է նա էլ յուրովի`

         «Ղաստի վարակել»:

Անծանոթ բառ է նաև «կրթելը»,

         Բայց նա կրթում է,

Եվ ստացվում է նո՛ւյն բանը կրկին.

         Շա՜տ լավ կրտում է: