ՆԱՀԱՆՋ ԵՐԳՈՎ

Սիրում էի ես քեզ «Իմ խնդություն» կոչել:

Եվ դա սիրուն բա՛ռ չէր,

Եվ կամ սո՛ւտ չէր սիրուն......

Շորորում է նորից հնատարազ մի օր:

Իսկ ես քո նոր շորերն էլ չպիտի՜ տեսնեմ...

Սակայն աչքերն ունեն հեռուստացույցն իրենց....

Է՜հ, հանդերձյալ կյանքի չի հավատում հիմա

Հռոմի պա՛պը նույնիսկ, էլ ուր մնաց թե ես:

 ...

Սերն ինձ համար կյանքում այն կնիքն է եղել,

Որ միշտ դրոշմում են ոսկու վրա:

Եթե կյանքըս զուրկ է այդ կնիքից սիրո՝...

Ու բռնում եմ հանկարծ ինձ հանցանքի վայրում...

 

Քո խակակութ սիրուց ատամնառու սրտով,...