ՎԵՐՆԱԳԻՐԸ ՎԵՐՋՈՒՄ II

18.XII.1959թ.

Թիֆլիս

Մի քիչ զարմանք են պատճառում մարդկանց,

Բայց ավելի շատ` անախորժություն...

Փակ դուռ բացելու սուր ճռինչ ունեն,

Հին դուռ փակելու ցավալի թակոց...

Ուրիշի շրթին պաղած են թվում,

Մինչդեռ այրում են իմ բերանը` մի՜շտ...

-Այդ... իմ խոսքե՜րն են: