ՆԱՀԱՆՋ ԵՐԳՈՎ

Դու մեղք բնա՜վ չունես,

Ես այդ գիտե՛մ, գիտե՜մ:

Եվ ուզում եմ ցավըս արդարացման փոխել,

Բայց և հասկանում եմ, որ դա շատ է նման

Մի աչքը շիլ մարդու այն ձգտումին,

Երբ նա նկարվում է միշտ կիսադարձ,

Կարծես պիտի աչքը շտկի նկարվելով...