ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Չոր մասրենու մի հին չափար,

Որ այգին է շրջապատում:

Չափարի տակ առյուծաբար

Մրափում է մեր չալ կատուն:

 

Չափարի տակ մի չար եղինջ

Շուլալվել է փշատենուն

Եվ մերթ ընդ մերթ դաղում է ինձ,

Երբ նրան եմ ես մոտենում:

 

Եղինջի մոտ՝ մի թո՛ւփ խոնարհ, 

Թփի վրա՝ մի վառ զատի՛կ,

Թփերը՝ թա՛ց, կիսախոնա՜վ,

Շաղված շողով կաթիլ-կաթիլ: 

 

...Թփի վրա մի վառ զատիկ՝ 

Մանկությունս է թռե՜լ, ցնդե՛լ,

Ինչպես ցողի մի ջինջ կաթիլ

Տարիների արևի դեմ:

 

Մանկությունս է թռե՜լ, ցնդե՛լ,

Բայց իմ սրտում մինչև հիմա 

Մի մեղմ կսկիծ մնում է դեռ

Այն եղինջի խայթի նման...