ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ինչ լա՜վ է, որ դու աշխարհի մեջ կաս,

Ինչ լա՜վ է, որ դու քո ծանր բեռով

Քո ծանր անցյալից հասար այս ներկան

Կենաց ու մահու ճանապարհներով:

 

Ինչ լա՜վ է, որ դու լոկ պատմությո՛ւն չես,

Ընկած սյուն, խոյակ կամ հին ձեռագիր:

Պատանու նման տաք է քո շունչը,

Շիկնել է դեմքդ ներքին կրակից:

 

Ինչ լա՜վ է զգալ՝ դու մի կամուրջ ես,

Որ շաղկապում է անցյալն ու ներկան,

Եվ որ խոսում է նորից քո մուրճը

Իր հասկանալի լեզվով անթարգման:

 

Որ դու աշխարհի տված հարցին էլ

Ինձ նման ունես քո պատասխանը.

-Ես սովետական քաղաքացի եմ,

Ես՝ Սովետական նոր Հայաստանը: