ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Նա այնքան ջահել է դեռ,

Եռանդագին ու խանդավառ է,

Բլրաշատ այս դաշտը դեռ

Նրա աչքին մի հարթավայր է,

Չգիտի, որ ձավարը

Ցորեն է, բայց ծիլ չի տալիս,

Եվ, նայի՛ր, ինքնավստահ,

Մի անլուրջ ամբարտավան է: