ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Հովիտը ինքս տվեցի,

Խլեցիր և սարավանդը.

Քեզ քիչ էր այս այրող սերը,

Վառեցիր և կիզող խանդը:

Ուզեցի, որ հավետ կապվենք,

Որ սիրով խայտանք ու ծփանք,

Դու կապը դարձըրիր կապանք

Եվ տուն կոչեցիր... այս բանտը: