ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Դու ինքդ քեզ տաքանում ես

Եվ ինքդ քեզ հաճախ պաղում,

Ու թվում է տեսնողներին,

Թե ինքդ քեզ դեր ես խաղում:

Քեզ, երևի, կհասկանան

Միայն նրանք, որ կաղում են,-

Երանի չէ՜ր ոտքըդ լիներ,

Հոգին էլ է հաճախ կաղում: