ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Երջանկությո՛ւն, թող որ նայեմ ջինջ աչքերիդ,

Ու թարթիչներըդ թող բնավ չթարթըվեն:

Շա՜տ անգամ եմ ես կամեցել դառնալ գերիդ,

Իսկ դրա տեղ քո կռնակն ես ինձ ցույց տվել:

 

Հազիվ հիմա դու մոտեցել ես քո կամքով,

Դու եկել ես և, փոխարկված զույգ ձեռքերի,

Վզովս ընկել, փաթաթվել ես ծով քնքշանքով

Ու ժպտում ես թովի՜չ այնքան, այնքան գերի՜չ:

 

Եթե սիրում ես երևալ հանկարծակի,

Ինչպե՞ս քեզ հետ ժամադըրվել և ի՞նչ ճամփով:

Երևալըդ թե նման է հուր-կայծակի,

Ինչպե՞ս խնդրել, որ չլինի երկինքն ամպոտ:

 

Եթե թողնում, մեզ լքում ես նրա համար,

Որ երազված լինի նաև քո այցը նոր,

Էլ ի՞նչ իմաստ, ինչի՞ համար խնդրել հիմա,

Որ մի քիչ էլ մնաս ու տաս սեր ու ցնորք:

 

Գնա-արի, եկ ու գնա, հիշիր սակայն,

Որ քեզ կարոտ, իրար կարոտ սիրող մի զույգ

Տառապանքի ու ցավի մեջ ամեն վայրկյան

Կրկին դարձիդ են սպասում անարտասուք...