ՆՈՐԻՑ-ՔԵԶ-ՀԵՏ
ԵՍ ԱՅՆՊԵՍ ՀԵՇՏ ԷԻ ՏԱՐՎՈՒՄ
Ես այնպես հեշտ էի տարվում,
Ես այնպես հեշտ էի վառվում,-
Իմ թելած ասեղի վրա
Հուլունքի պես էին շարվում։
Եվ հանկարծ... ես՝ վաղո՜ւց հանգած,
Վառվեցի և ի՜նչ - քո սառցից...
Հե՜յ գիտի. ծովերից անցա
Ու հանկարծ... խեղդվեցի առվում։
Մոսկվա
17.III.1956թ.