ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ուզում եմ այսօր մի պահ մոռանալ 

Հոգսը, խորհուրդը, գործը աշխարհի. 

 

Ուզում եմ այսօր մի պահ հեռանալ 

Խոր սահանքներից այս ահեղ դարի: 

 

Ուզում եմ այսօր լինել եսասեր. 

Քեզ քնքուշ, շոյիչ, պարզ խոսքեր ասել, 

 

Խոսել գարունի՛ց, պատանությունի՛ց, 

Քո աղջըկական սատանությունի՛ց՝ 

 

Քո սուտ վանումից ու խուսափումից 

Եվ, մի պահ հետո, քո ճիշտ հպումից: 

 

Եվ կահավորել այն տունը գուցե, 

Որ Քաղսովետից չենք էլ ստացել: 

 

Եվ չհավանել այն վարագույրդ, 

Որ չի նվիրել դեռ մորաքույրդ: 

 

Տեսնել այն շորըդ, որ դեռ չես կարել, 

Հուզվել այն երգից, որ դեռ չեն գրել: 

 

Խոսել գեղեցիկ ու թանկ բաներից՝ 

Ծաղկի՛ց, պարտեզի՛ց, երեխաների՛ց, 

 

Նրանց սպասող լավ մանկությունից, 

Ապահով կյանքից, երջանկությունից: 

 

Եվ լինել անհոգ, և անդարդ լինել, 

Պարզապես սիրո՜ղ - ապրո՜ղ մարդ լինել, 

 

Քեզնով գոհանալ, քեզնով հիանալ, 

Քեզնով լիանալ 

Ու քեզ միանալ...