ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ես խանդո՞ւմ եմ: 

 

Անկեղծ ասած, թե ամոթ չէ, 

Ինձ շատ ծանոթ և շատ մոտ չէ 

Այդ ահավոր խանդ կոչվածը. 

Իմ մեջ, գուցե, բնությունից 

Ինչ-որ մի բան անտեսված է, 

Ուրիշ մի բան՝ տնտեսված է: 

 

Ընդամենը գիտեմ լոկ այն, 

Որ ես այնտեղ, որտեղ մարդիկ 

Հավանաբար և խանդում են, 

Բարկանում եմ - ոչ տևական, 

Քմծիծաղում - անբավական, 

Կամ ծիծաղում - անբնական, 

Եվ... եղածը ես քանդում եմ: 

 

Մեր խորտակված սերը վկա...