ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ահավասիկ այս խնձորը՝ 

         Մեղրածորը, 

         Կամ այս դեղձը՝ 

Անձեռակերտ-անստեղծը... 

 

Սա մի պատառ կերպափոխված արեգակ է. 

Զովություն է այստեղ դարձել նրա տաքը, 

Հոսուն հուրը ստացել է մի հստակ ձև, 

Շողն ու լույսը փոխվել գույնի, համ ստացել: 

         Եվ այս՝ գիտե՞ք ինչի՛ համար, 

         Միայն նրա՛, որ մեզ համար 

         Արեգակը դառնա հարմար. 

         Որ այս դեղձը պոկենք հիմա, 

         Աղվամազոտ դունչը շոյենք, 

         Այս խնձորով նախ հիանանք՝ 

                  Ա՛յս կողմ շուռ տանք, 

                  Ա՛յն կողմ շրջենք 

Եվ - թե հանկարծ սրտներս ուզի - 

Ոչ այս - ոչ այն՝ բռնենք կրծենք: 

 

Տարօրինակ բան չեք կարծո՞ւմ, 

Որ արև է մարդը կրծում...