ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Շրթերիս վրա խոսքեր են դողում՝

         Խոսքեր արտառո՛ց,

         Իմաստազրկվա՛ծ,

         Հնացա՜ծ խոսքեր.

Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ,

Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր:

 

         Ուզում եմ ասել.

         -Գթասի՛րտ եղեք,

         Եղեք ողորմա՜ծ,

Մարդու նկատմամբ մա՛րդ եղեք, մարդի՜կ:

 

Ու երբ չգործած մեղքերի համար

Մարդը հայցում է մեղքի թողություն

         Ու ներողություն՝

         Ոչնչի՜ համար,-

Գոնե գթասիրտ-ողորմած եղեք,

Անսրտության մեջ մի՛ եղեք համառ...

 

Շրթերիս վրա խոսքեր են դողում՝

         Խոսքեր արտառո՛ց,

         Իմաստազրկվա՛ծ¸

         Հնացա՜ծ խոսքեր.

Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ,

Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր:

         Հնացա՜ծ խոսքեր,

         Հնացա՜ծ,

Ինչպես ոսկին է հիմա,

Որով առ ու ծախ արդեն չեն անում,

Սակայն դրանից ոսկին ո՛չ մի տեղ

Երբեք չի դարձել ժանգոտած թիթեղ.

 

Ոսկին վերըստին ոսկի՜ է մնում...