ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Արդեն 10 տարի, 110 տարի, 1010 տարի 

Ես վախենում եմ, 

Շա՜տ եմ վախենում, 

Բյուրավոր ու բո՛ւթ հավատացյալից, 

Բյուրատեսք ու սո՛ւտ հավատացյալից: 

Եթե աստված եք՝ 

Փչեցե՛ք նրանց բոլոր մոմերը, 

Մարեցե՛ք նրանց կանթեղներն ամեն,

Հանգցրե՛ք նրանց ջահերն այլազան, 

Որ… եղիցի լո՜ւյս: 

Եվ ո՜չ մի գավթում մի՛ ընդունեցեք 

Նրանց մատաղը, 

Որ իրենցը չէ, այլ գողացված է: 

Մերժեցեք նրանց զո՛հն էլ խոստացյալ, 

Որ... զոհ չգնա ինքը հավատը՝ 

Մաքո՜ւր-վսե՜մը, 

Անկեղ՜ծ-անսո՜ւտը: 

Ու թե աստված եք՝ 

Ամուր փակեցեք ձեր ականջնե՛րն էլ 

Նրանց սողոսկուն աղոթքի դիմաց՝ 

Անգի՜ր-ինքնահո՜ս-հաշվեկշռվա՜ծ այն աղոթքների, 

Որով խաբում են ո՛չ իրենց, 

Այլ ձե՛զ: 

Եվ - բավակա՜ն է - հասկացե՛ք ընդմիշտ, 

Որ աստծուն նո՛ւյնիսկ հայհոյողները 

Շա՜տ ավելի են գերադասելի, 

Վասնզի նրանց բարկացրել է ինքը հավատը՝ 

Խոցվա՜ծ-արյունո՛տ, 

Այրվո՜ղ-ապտակվա՛ծ, 

Ցավա՜ծ-ճչացո՛ղ, 

Մանո՛ւկ հավատը, 

Որ հայր դառնալու համար է ծնվել: 

Ու եթե հայր եք՝ 

Մի՛ թողեք, 

Որ սուտ հավատացյալներն սպանեն նրան: 

-Ինչքան էլ ծանր է մանուկ թաղելը, 

Մանուկ պահելը ծանր է ավելի...