ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Հորիզոնական-միջօրեական սեղմ օղակներում

(Նայեցե՛ք մի պահ այս գըլոբուսին)

Խեղճ Երկրագունդն է կապվել-կապանքվել:

Եվ չկա ո՛չ մի պետքական կացին, ուրագ կամ սղոց:

 

Ու երբ պարապ եմ

(Այսինքըն` երբ ինքըս ինձ հետ եմ,

Այսինքըն` երբ ես եմ իսկական),

Ատամներով եմ շարունակ կրծում

Ցմահ բանտարկված այս երկրագնդի

Ցանցը երկաթե`

Ապավինելով ծով բարությանն իմ`

Եվ բարությունից շատ ավելի մեծ համբերությանը:

 

Բայց ես ո՛չ մի կերպ,

Ո՛չ մի հրաշքով

Չե՜մ կարող ապրել Աստվածաշնչի հերոսների չափ,

Ո՛չ 300, ո՛չ 100 տարի:

Ուրեմըն դուք էլ, որ մարդ եք կոչվում,

Դո՜ւք էլ օգնեցեք ձե՛ր ատամներով,

Թերևս ազատենք

Ցմահ  վանդակված այս խեղճ-անճարին...