ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Երբ իմ սրտի մեջ

Անհայտությունն է թպըրտում այնպես,

         Ինչպես որ դույլը՝

         Դատարկ ջրհորում,

Ես երազում եմ մի ամուր պարան,

Որ (ո՛չ ինքըս ինձ կախաղան հանեմ),

         Որ ինձ դո՜ւրս քաշի,

         Դատարկ թե լեցուն՝

         Միայն թե դո՜ւրս քաշի:

 

         Կան խորություններ,

         Որ ատելի են...