ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Մինչև անգամ մեր ձկները՝

Մեր սևանյան կարմրախա՛յտը,

Մեր իշխա՛նը,

Մեր բախտա՛կը,

Կաթիլներն են կրում կարծես

Մեր դարավոր առատ արյան,

Որ հեղվել է,

Հեղեղվել է

Ու ներծծվել Հայոց երկրում:

Եվ մեր ջուրը բազմադարյան,

Որ դարավոր մեր խղճի պես

Անապակ է

Ու հստակ է,

Այդ բծերը լվանո՛ւմ է,

Լվանո՜ւմ է

Ու... չի մաքրում: