ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Փողոցներն են խաչվում իրար և սրտիս հետ,

Փողոցները ծանոթ, և մտերիմ, և պարզ,

Որոնց տապը, փոշին և գաղտնիքն եմ կիսել

Եվ գաղտնիքս եմ տվել նրանց ի պահ:

 

Փողոցները այս նոր, ծառերը մայթամերձ

Եվ մայթերը իրենք` նրանց շուքի ներքո,

Որտեղ անծանոթին առաջարկել ենք մեզ,

Անձնատուր ենք եղել գեթ հայացքով:

 

Փողոցները և նոր, և հնօրյա-անցած,

Փողոցները` լցված հրաշքներով, փայլով,

Ուր իրիկվա մթնում սպասեցի երեկ,

Բայց դու չերևացիր քո կիսափակ քայլով:

 

Իրիկնային մայթում, իրիկնային մթնում

Սպասում եմ նորից քեզ մայթերի վրա,

Որոնում եմ ես քեզ, բայց զուր, քեզ չեմ գտնում

Ուրիշ-օտար կանանց դեմքի վրա,

 

Որոնք թեկուզ նույնպես հմայում են անձայն

Իրենց անհայտությամբ, օտարությամբ իրենց,

Սակայն նայել նրանց` ինձ թվում է հանցանք.

Եվ սպասում եմ քեզ, ինչպես եռանդ, երեկ…