ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ե՛ս, որ կարող եմ ինքըս ինձ կոչել

Եկած ապագա,

Ես նաև քայլող հիշողություն եմ՝

Ապրո՜ղ պատմություն:

Թող ներվի ասել,

Որ իմ արյունը

Հենց համարյա թե նույն ծագումն ունի,

Ինչ ունի նավթը.

Հյութն ու ավիշն է բյուր սերունդների,

Մարդ ու կենդանու,

Ու թե արյանըս լուցկի մոտեցնես՝

Արյունը նույնպես կարող է... վառվե՜լ: