ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Նա թարգմանիչն է ձեր այն (ինչերի՞),

Որ չեն հասցըրել անգամ մի՛տք դառնալ,

Այլ ընդամենը շարժում են հոգու,

Խաղ են մկանի

Կամ արյունի եռք...

 

Նույն ինքը նա է,

Որ լաց է լինում

Խաղալիք ուզող ձեր երեխայի

Անմեղ աչքերով,

Եվ ժպիտ դառնում

Ձեր նորածինի երեսի վրա...

 

Թեպետ չգիտի ճամփան էլ ձեր տան

Եվ ո՛չ մի անգամ չի եղել այնտեղ,

Բայց ձեզ այնքան է բարեկամ ներքուստ,

Որ նրա վրա նույնիսկ չի հաչի

Ձեր զգոն շունը...

 

Նա ձեր փոխարեն

Ձեր երազներն է տեսնում քնի մեջ...

 

-Այդ... ե՜ս եմ որ կամ: