ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Գիտե՛մ, վերըստին պիտի ծանակվեմ,

Սակայն ի՜նչ արած,

Չասել չե՛մ կարող,

Որ լռությունը նույնպե՛ս գույն ունի,

Սպիտակ է նա,

Այնքա՜ն սպիտակ,

Որ աչք է շաղվում...

 

Փառքը համ ունի՝

Թթվաշ ու տտիպ,

Որ ախորժակ է գրգըռում միայն՝

Չտալով հագուրդ...

 

Խանդը հոտ ունի՝

Այն հոտը արյան, 

Որ ցուլերին է կատաղեցընում...

 

Եվ արյուն ունի նաև նախանձը.

Արյունն այդ սև է,

Ինչպես արյունը միջատ-մրջյունի...