ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Արտառո՞ց եմ ես,

Անհասկանալի՞:

Ոչի՜նչ,

Քեզ կօգնեն,

Եվ կհասկանաս:

 

Հավատա՛, կօգնե՜ն:

 

Չ՞է որ ամեն ծառ

Իմ արմատաշատ բացատըրումն է

Եվ իմ ճյուղառատ լուսաբանումը:

 

Ամե՛ն արարած,

Նույնիսկ բզեզը,

Իմ բնագըրի մեկնությունն է հենց:

 

Ամե՛ն մի կացին,

Ամե՛ն բահ ու մուրճ,

Սարից թավալվող ամե՛ն քարաժայռ,

Ափերը թակող ու ետ ընկըրկող 

Ամե՛ն մի ալիք

Իմ իսկ խոսքերի արձագանքումն են,

Ո՛չ,

Իմ խորքերն են արձագանքումը

Նրանց բոլորի...

 

Այնպես որ` կօգնե՜ն,

Ու կհասկանաս: