ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Խակությունից է ատամը առնում։ 

Ո՛չ միայն ատամն, այլ նաև հոգի՜ն։ 

Եվ մի՞թե, մի՞թե ես եմ մեղավոր, 

Որ խակն ու թթուն շատ է աշխարհում։