Բայց քո սե՜րը... գիտե՞ս.

-Նա ինձ համար նույնն էր,

Ինչ «Ամեն»-ը՝ խորունկ հավատացյալ մեկի...

 

Թե զգեցած էիր՝

Մարիամ էիր մի նոր:

Թե մերկացած էիր՝

Հելլեն էիր մի հին...

 

Ասես մի ջերմեռանդ կրակապաշտ՝

Ես քո լույսին էի միշտ կարկառվում...

 

Քո գրկի մեջ ես ինձ զգում էի հնդիկ

Ու հասկանում էի, թե ինչ է «նիրվանա»...

 

Եթե մահմեդական ես լինեի,

Եվ լինեի նույնիսկ սուլթան մի ցոփ,

Հարեմ չէի պահի՝

         Քո՛ պատճառով...

 

...Ու նստած եմ հիմա իմ նախընտիր ձևով՝

Այնպես, ինչպես Բուդդան՝

         ծալապատիկ,

Բայց խաչված եմ զգում՝

         Քրիստոսի՛ նման...