Սակայն երկյուղըդ դեռ անց չի կենում,

Եվ ես քո վախը լավ եմ հասկանում:

 

Քո դե՜մքը...

 

Գիտե՛մ,

Նա գրավի՜չ չէ,

Գուցե վանի՜չ է,

Անախորժալի՛ -

Ծաղկատար է նա՝

Ձոր ու խորշերից:

 

Մինչդեռ Վեներա՜ն...

Նա չժանգոտող ազնիվ արծաթ է

Եվ կամ պարզապես խտացած կաթ է:

 

Իսկ հապա Մա՜րսը...

Նա վտանգավոր մի նորահարս է,

Դա պարզ է,

Թեպետ սուտլիկն այդ սիրուն

Տղամարդկային անուն է կըրում:

 

Մինչդեռ մի ոմն լպըստված Սատուրն՝

Գայթակըղելու ախտին անձնատուր

Մի անվանափոխ այլ խանում-խաթուն,

Հերիք չէ ունի ձիգ-ջահել հասակ,

Երկըրպագուներ հազար մի տեսակ,

Հերիք չէ -

Որ դեռ գլխին էլ ունի

Մի մեքսիկական շքեղ սոմբրերո՞,

Թե՞ մի երկնային վառ լուսապըսակ,

Ու ման է գալիս՝

Շուրջը սըփռելով

Դյութանք

Ու վտանգ...